"Życie ludzkie jak iskra, jak płomyk zdmuchnięty powiewem wiatru, jak wiersz niedokończony - błyska i gaśnie", ale przecież coś pozostaje...
ZATRZYMAJMY SIĘ NA CHWILĘ…
Listopad to wyjątkowy czas, czas poświęcony przede wszystkim na zastanowienie, głęboką refleksję nad samym sobą, nad swoim życiem, planami, marzeniami. Jesiennym wieczorem, 5 listopada 2017 r., mieszkańcy Gminy Pakosław licznie zebrali się w Kościele Parafialnym w Pakosławiu, aby wspólnie wysłuchać montażu słowno – muzycznego. Zaduszki Poetyckie zostały przygotowane przez dzieci ze Szkoły Podstawowej w Pakosławiu oraz pakosławską młodzież pod dyrygenturą Pani Reginy Dybowskiej oraz Pani Danuty Pietruszka–Orozco. Spektakl wprowadził nas w nastrój refleksji, zadumy nad mijającym czasem i nieodwracalnymi wyrokami losu. Zatrzymaliśmy się na chwilę w pogoni codziennych obowiązków i mieliśmy okazję zastanowić się nad sensem istnienia. Przeżyliśmy chwile skupienia i skierowaliśmy myśli ku nieobecnym bliskim i tym, których nie znaliśmy, a szczególnie zmarłym z Gminy Pakosław w okresie od 1 października 2016r. do 30 września 2017r. Również w intencji tych dusz modlił się podczas mszy świętej ksiądz Maciej Kuczma, uświadamiając nam, że nie można żyć w świecie pozoru - oceniając opakowanie, a nie zważając na to, co naprawdę istotne.
Wiecznie aktualne, wymowne i wzruszające są słowa księdza Jana Twardowskiego:
„Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
I ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
I nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
Czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą”.
Pamiętajmy zatem o tych, którzy odeszli. Niech myśl o nich nigdy nie zginie, a modlitwy niosą się ku niebiosom. W codziennym pośpiechu miejmy jednak też czas dla Tych, którzy ziemską wędrówkę przemierzają z nami. Może potrzebują pomocy, a może zwyczajnie chcą spędzić z kimś czas na rozmowie lub w milczeniu.
Joanna Kuźnia
